ഡിജിറ്റൽ കുട്ടിയും മാറുന്ന പാഠ്യപദ്ധതിയും; വിജ്ഞാന സമ്പദ്ഘടനയിലൂടെ വികസിത സമൂഹത്തിലേക്ക്.© ഡോ.എ കെ അബ്ദുൽ ഹക്കീം.

അനുദിനം മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ലോകത്തെ നേരിടാനുള്ള അറിവും ശേഷിയും ഉണ്ടാവും വിധം കുട്ടികളെ സജ്ജരാക്കുക എന്ന കനത്ത വെല്ലുവിളിയാണ് വിദ്യാഭ്യാസ മേഖലയ്ക്ക് ഏറ്റെടുക്കാനുള്ളത്. പാഠ്യപദ്ധതി പരിഷ്കരണം, പാഠപുസ്തകങ്ങളുടെ നവീകരണം, ക്ലാസ് റൂം പ്രക്രിയകളുടെ സ്വഭാവം  , മൂല്യനിർണയ രീതികളിലെ 

സമീപനങ്ങൾ തുടങ്ങി സ്കൂൾ വിദ്യാഭ്യാസവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട സകലതും മാറിയേ മതിയാവൂ.

2010 ലോ അതിന് ശേഷമോ ജനിച്ച കുട്ടികളാണ് ഇനിമുതൽ നമ്മുടെ സ്‌കൂളുകളിലുണ്ടാവുക. മില്ലേനിയം കുട്ടികൾ എന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കപ്പെട്ട തലമുറയിൽ നിന്ന് ഒരു പതിറ്റാണ്ട്  കഴിഞ്ഞശേഷം ജനിച്ച കുട്ടികളാണവർ. ഡിജിറ്റൽ ടെക്നോളജിയുടെ അതിവേഗ ലോകത്ത് ജനിച്ച് ജീവിക്കുന്നവർ.

ചിന്തയിലും ഭാഷയിലും വേറിട്ട് നിൽക്കുന്നവർ. നൂതനമായ സെൻസും സെൻസിബിലിറ്റിയുമുള്ളവർ. പഴഞ്ചൻ തലമുറക്കാർക്ക്, എന്നുവെച്ചാൽ 2000ന് തൊട്ടുമുമ്പ് ജനിച്ചവർക്ക് പോലും എളുപ്പം പിടികിട്ടാത്തവർ. ഈ കുട്ടികൾക്ക് സന്തോഷത്തോടെ കടന്നുവരാനും താൽപര്യത്തോടെ പഠിക്കാനും കഴിയുന്ന അന്തരീക്ഷമാണോ നമ്മുടെ സ്കൂളുകളിലുള്ളത്? അവരിൽ

കൗതുകമുണർത്താൻ കഴിയുന്നതാണോ നമ്മുടെ പാഠപുസ്തകങ്ങൾ? അവർക്ക് മനസ്സിലാകുന്ന ഭാഷയിൽ അവരോട് സംവദിക്കാൻ ശേഷിയുള്ളവരാണോ നമ്മുടെ അധ്യാപകർ ? ഓരോ ക്ലാസിൽ നിന്നും  സ്വായത്തമാകേണ്ട പഠനനേട്ടങ്ങൾ കൈവരിക്കുന്നതിൽ കുട്ടികൾ പരാജയപ്പെടുന്നുവെങ്കിൽ അതാരുടെ കുറ്റമാണ്? എങ്ങനെയാണ് ഈ പഠനവിടവുകൾക്ക് പരിഹാരം കണ്ടെത്താൻ സാധിക്കുക? സ്കൂൾ വിദ്യാഭ്യാസവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട സങ്കീർണമായ വർത്തമാനാവസ്ഥയെ നമ്മളെങ്ങനെയാണ് മറികടക്കുക?

പാഠ്യപദ്ധതി പരിഷ്കരണത്തിന്റെ പശ്ചാത്തലം

കേരളം സമഗ്രമായ ഒരു പാഠ്യപദ്ധതി പരിഷ്കരണത്തിലൂടെ കടന്നുപോവുകയാണ്. 2007ൽ നടന്ന പരിഷ്കരണത്തിന് ശേഷം 16 വർഷങ്ങൾ പിന്നിട്ടിരിക്കുന്നു. ചിന്തയിൽ,വിജ്ഞാനത്തിൽ, ഭാഷയിൽ, സംസ്കാരത്തിൽ, സാങ്കേതികവിദ്യയിൽ എന്നു തുടങ്ങി സമസ്ത മേഖലയിലും ഇക്കാലത്തിനിടയിൽ സംഭവിച്ചിട്ടുള്ള 

മാറ്റവും വളർച്ചയും വാക്കുകൾക്കതീതമാണ്.

അനുദിനം മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ലോകത്തെ നേരിടാനുള്ള അറിവും ശേഷിയും ഉണ്ടാവും വിധം  കുട്ടികളെ സജ്ജരാക്കുക എന്ന കനത്ത വെല്ലുവിളിയാണ്  വിദ്യാഭ്യാസ മേഖലയ്ക്ക് ഏറ്റെടുക്കാനുള്ളത്. പാഠ്യപദ്ധതി പരിഷ്കരണം,പാഠപുസ്തകങ്ങളുടെ   നവീകരണം, ക്ലാസ് റൂം പ്രക്രിയകളുടെ 

സ്വഭാവം, മൂല്യനിർണയ രീതികളിലെ സമീപനങ്ങൾ തുടങ്ങി സ്കൂൾ വിദ്യാഭ്യാസവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട സകലതും മാറിയേ മതിയാവൂ.

പരിഷ്കരണത്തിന്റെ പരിഗണനാ വിഷയങ്ങൾ.

നൂതനമായ അറിവുകളുംശാസ്ത്ര സാങ്കേതികരംഗത്തെ കണ്ടെത്തലുകളും മാത്രമല്ല, 2030ഓടെ നാം ആർജിക്കണമെന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്ന സുസ്ഥിര വികസന സങ്കൽപ്പവും ഇപ്പോൾ നടന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന പരിഷ്കരണത്തിന്റെ  അടിസ്ഥാന ആശയമാണ്. വിജ്ഞാന സമ്പദ്ഘടനയിലൂടെ വികസിത സമൂഹത്തിലേക്ക് എന്ന കേരളത്തിന്റെ പ്രഖ്യാപിത ലക്ഷ്യം, 

മതനിരപേക്ഷത, സാമൂഹ്യനീതി, ലിംഗനീതി,  ശാസ്ത്രാവബോധം, പരിസ്ഥിതിബോധം തുടങ്ങിയ ഭരണഘടനാമൂല്യങ്ങൾ  , കോവിഡാനന്തര സമൂഹത്തിന്റെ സവിശേഷ പ്രശ്നങ്ങൾ,

പോക്സോ നിയമത്തിന്റെ ഫലപ്രദമായ പ്രയോഗം,വർധിക്കുന്ന മയക്കുമരുന്നുപയോഗം,കൗമാരക്കാരുടെ സവിശേഷമായ മാനസിക ശാരീരിക പ്രശ്നങ്ങൾ, ഉൾച്ചേർക്കൽ വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ ( inclusive education )  പ്രസക്തിയും പ്രയോഗവും  തുടങ്ങിയവും പരിഷ്കരണത്തിന്റെ  അടിത്തറയായി വർത്തിക്കുന്ന ആശയങ്ങൾ തന്നെയാണ്.

ദുരന്തങ്ങളുണ്ടാകുമ്പോൾ അതിനെ തരണം ചെയ്യേണ്ടതെങ്ങനെ എന്ന പ്രശ്നത്തെ അഭിമുഖീകരിക്കേണ്ട സാഹചര്യവും കേരളത്തിലിപ്പോൾ സംജാതമായിട്ടുണ്ട്. സ്കൂൾ വിദ്യാഭ്യാസമേഖലയിലെ   

കേരളത്തിന്റെ  നേട്ടങ്ങൾ നിലനിർത്തിയും പുതിയ കാലഘട്ടത്തിന്റെ  ആവശ്യങ്ങളെ പരിഗണിച്ചും നവകേരളം സൃഷ്ടിക്കുന്നതിനായുള്ള ജ്ഞാനസമൂഹത്ത രൂപപ്പെടുത്തലാണ് 

പാഠ്യപദ്ധതി പരിഷ്കരണത്തിന്റെ  ആത്യന്തിക ലക്ഷ്യം.

ഭരണഘടന ഉയര്‍ത്തിപ്പിടിക്കുന്ന മൂല്യങ്ങള്‍ ജനങ്ങളില്‍ എത്തിക്കുക, സമൂഹത്തിന്റെ പൊതുനന്മയും ശ്രേയസ്സും ഉറപ്പുവരുത്തുക, ജനങ്ങള്‍ക്കിടയിലെ സാമൂഹികവും സാമ്പത്തികവുമായ അന്തരം  കുറയ്ക്കുക, അന്ധവിശ്വാസങ്ങളെയും അനാചാരങ്ങളെയും പ്രതിരോധിക്കാൻ പര്യാപ്തമായ ശാസ്ത്രാഭിമുഖ്യം വളർത്തിയെടുക്കുക മുതലായ ലക്ഷ്യങ്ങൾ നേടിയെടുക്കാനും വിദ്യാഭ്യാസത്തിലൂടെ സാധിക്കേണ്ടതുണ്ട്.

  ശാസ്ത്രബോധം  (Scientific temper) വളർത്തുക എന്നത് ഓരോ പൗരന്റെയും ഉത്തരവാദിത്തമായി കാണുന്ന ഭരണഘടനയാണ് ഇന്ത്യയുടേത്. ഏതൊരു ഭരണഘടനാ മൂല്യവും

സാധിതമാക്കുന്നത് വിദ്യാഭ്യാസത്തിലൂടെയാണുതാനും. ശാസ്ത്രവിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ  ആത്യന്തികമായ ലക്ഷ്യം ശാസ്ത്രബോധമുള്ള തലമുറയെ സൃഷ്ടിക്കലാണ്. ശാസ്ത്രവസ്തുതകൾ.

നന്നായി മനസ്സിലാക്കിയവർ പക്ഷേ ശാസ്ത്രബോധമുള്ളവരായി കാണപ്പെടുന്നില്ല എന്നത് വർത്തമാന കേരളം നേരിടുന്ന  പ്രധാന പരിമിതിയാണ്.

ശാസ്ത്ര സാങ്കേതിക രംഗത്തെ നേട്ടങ്ങളെ ആവോളം പുണരുന്നവർ പോലും ശാസ്ത്രീയ  ജീവിതം നയിക്കുന്നവരല്ല. പരീക്ഷണ നിരീക്ഷണങ്ങളിലൂടെ നിഗമനത്തിലെത്തുക എന്നതാണ് ശാസ്ത്രത്തിന്റെ  രീതി.

ശാസ്ത്രത്തിന്റെ  രീതിയിലൂടെയാണ് ഏതു പ്രശ്നവും പരിഹരിക്കാനാവുക എന്ന ഉറച്ച ബോധ്യമാണല്ലോ ശാസ്ത്രബോധം.

ഈ ബോധ്യം പ്രശ്നപരിഹരണത്തിനായി ജീവിതത്തിൽ പ്രയോഗിക്കുന്നതാണ് ശാസ്ത്രാവബോധം. ശാസ്ത്രാവബോധമുള്ള ഒരു തലമുറയ്ക്കു മാത്രമേ ആത്മവിശ്വാസത്തോടെ  

സമൂഹത്തെ മുന്നോട്ട് നയിക്കാനാകൂ.  ശാസ്ത്രത്തിന്റെ  രീതി സ്വായത്തമാക്കാനുള്ള നിരന്തരാനുഭവങ്ങൾ ക്ലാസ്മുറികളിൽ ലഭ്യമാക്കുന്നതിന് പരിഷ്‌കരിച്ച പാഠ്യപദ്ധതി ഊന്നൽ നൽകുന്നു.

തുല്യതയും ഗുണമേൻമയും

എട്ട് കോടിയോളം കുട്ടികൾ സ്കൂളിന് പുറത്താണ് എന്നതാണ് ഇന്ത്യൻ യാഥാർഥ്യം. കേരളത്തിലാവട്ടെ, മുഴുവൻ കുട്ടികളെയും .സ്കൂളിലെത്തിക്കുക മാത്രമല്ല പന്ത്രണ്ട് വർഷം നീണ്ടുനിൽക്കുന്ന സ്കൂൾ വിദ്യാഭ്യാസം അവരെല്ലാം പൂർത്തിയാക്കുന്ന സാഹചര്യവും നിലവിലുണ്ട്.

ആയാസരഹിതമായ സ്കൂൾ പ്രാപ്യത, സൗജന്യമായി ലഭിക്കുന്ന പാഠപുസ്തകവും യൂണിഫോമും, സ്കൂളിൽ തന്നെ ഒരുക്കുന്ന ഉച്ചഭക്ഷണം തുടങ്ങിയ പിന്തുണാസംവിധാനങ്ങൾ ഉറപ്പാക്കിയാണ് നൂറ് ശതമാനം എൻറോൾമെന്റും റിട്ടൻഷനും നമ്മൾ ഉറപ്പാക്കിയത്.

സ്കൂളിലെത്തുന്ന മുഴുവൻ കുട്ടികൾക്കും തുല്യതയിലൂന്നുന്ന ഗുണമേൻമാ വിദ്യാഭ്യാസം ഉറപ്പാക്കുക എന്നതാണ്

ഇനിയും നേടാനുള്ള ലക്ഷ്യമായി നമ്മുടെ മുമ്പിലുള്ളത്. കൂട്ടായ പ്രവർത്തനത്തിലൂടെ എല്ലാവരുടെയും മികവുകൾ വളർത്താനാവശ്യമായ സാഹചര്യം ഒരുക്കുന്നതോടൊപ്പം ഓരോ 

കുട്ടിയുടെയും സവിശേഷ കഴിവുകളെ കണ്ടെത്തി പരിപോഷിപ്പിക്കാനുള്ള അവസരതുല്യത ഉറപ്പാക്കുക എന്നതും പുതിയ പാഠ്യപദ്ധതിയുടെ ലക്ഷ്യമാണ്.

ഉൾച്ചേരൽ 

സമീപനത്തിലാണ് സാമൂഹികതയുടെ അന്തഃസത്ത നിലകൊള്ളുന്നത്. സമൂഹത്തിലെ ഓരോ അംഗവും ഓരോ തരത്തിൽ അസ്തിത്വമുള്ളവരും പ്രധാനപ്പെട്ടവരുമാണ്. പരസ്പരാശ്രയത്തിലൂടെയും പരസ്പരം സംരക്ഷിക്കുന്നതിലൂടെയുമാണ് സാമൂഹ്യമായ കെട്ടുറപ്പ് സാധ്യമാവുന്നത്. മികവുകളെപ്പോലെ തന്നെ പരിമിതികളെയും പരിഗണിച്ചു കൊണ്ടുള്ള ഉൾക്കൊള്ളൽ സമീപനം 

ഇവിടെ അനിവാര്യമാണ്.

വൈഭവങ്ങളുടെ വൈവിധ്യം കണക്കിലെടുക്കുമ്പോൾ ഇത് കൂടുതൽ വെളിപ്പെടുന്നുണ്ട്. ഒന്നും മറ്റൊന്നിന് കീഴെയല്ലെന്ന തോന്നൽ,എല്ലാവർക്കും  

ഇടമുണ്ടെന്ന ആത്മവിശ്വാസം,എല്ലാം എല്ലാവർക്കും വേണ്ടിയാണെന്ന തിരിച്ചറിവ് മുതലായവ സ്കൂൾ വിദ്യാഭ്യാസപ്രക്രിയയുടെ അടിസ്ഥാനപ്രമാണമായി മാറിയിട്ടുണ്ട്.

ഭിന്നശേഷി കുട്ടികൾ, ഗോത്ര  തീരദേശ മേഖലയിൽ നിന്നുള്ളവർ, നഗരദരിദ്രർ, ചേരിനിവാസികൾ, ഇതരസംസ്ഥാന തൊഴിലാളികളുടെ കുട്ടികൾ, മാതാപിതാക്കൾ നഷ്ടപ്പെട്ടവർ, വിദ്യാഭ്യാസമില്ലാത്ത രക്ഷിതാക്കളുടെ മക്കൾ തുടങ്ങി പലർക്കും അന്യമാക്കപ്പെട്ടിരുന്ന സ്കൂൾ ക്ലാസ്മുറികൾ  മുഴുവൻ കുട്ടികളുടേതുമാക്കി എന്നത് ചെറിയ  

കാര്യമല്ല. ഇൻക്ലൂസീവ് വിദ്യാഭ്യാസം എന്നത് മാർജിനലൈസ് ചെയ്യപ്പെടാൻ സാധ്യതയുള്ള മുഴുവൻ കുട്ടികളുടെയും അവകാശമായി മാറി എന്നതാണ് ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട കാര്യം. 

ദേശീയ വിദ്യാഭ്യാസനയവും കേരളവും

ഫാസിസ്റ്റ് പ്രത്യയശാസ്ത്രത്തെ അരക്കിട്ടുറപ്പിക്കാനുള്ള ഗൂഢതന്ത്രങ്ങൾ ഒളിച്ചുകടത്തുന്ന നയരേഖയാണ് ദേശീയ 

വിദ്യാഭ്യാസ നയം 2020. സ്വതന്ത്രമായ സാമൂഹിക ജ്ഞാനനിർമിതി അസാധ്യമാക്കുന്നതാണത്. പൊതുവിദ്യാഭ്യാസത്തെ തകർക്കുകയും മതേതര വിദ്യാഭ്യാസസ്ഥാപനങ്ങളെ അപ്രസക്തമാക്കുകയും ചെയ്യുന്ന സമീപനമാണ് എൻഇപിയുടേത്. സാമൂഹ്യശ്രേണിയിൽ മുകളിൽ നിൽക്കുന്നവർ മാത്രം പഠിച്ചാൽ മതിയെന്ന ദേശീയനയത്തിന്റെ  കാഴ്ചപ്പാടിനോട് യോജിക്കാൻ കേരളത്തിനാവില്ല.

വിവേചനരഹിതമായി മുഴുവൻ കുട്ടികളും സ്കൂളിലെത്തുകയും അവർക്കെല്ലാം പന്ത്രണ്ട് വർഷത്തെ വിദ്യാഭ്യാസവും വിദ്യാലയ അനുഭവവും ഉറപ്പാക്കുകയും ചെയ്യുക എന്നതാണ് കേരളത്തിന്റെ  നിലപാട്. അവർ കൂടി ഉൾക്കൊള്ളുന്ന സമൂഹത്തിന്റെ ഭാഗമാകാനുള്ള വഴക്കം, ജീവിത നൈപുണികൾ സ്വായത്തമാക്കാനുള്ള അവസരം എന്നിവ എല്ലാവർക്കും ലഭ്യമാവുന്നു എന്നത് ചെറിയ കാര്യമല്ലല്ലോ. വികസിത രാജ്യങ്ങൾക്കു പോലും എളുപ്പത്തിൽ 

എളുപ്പത്തിൽ പ്രാപ്യമാവാത്ത പൊസിഷനിലാണ് കേരളത്തിന്റെ  പൊതു വിദ്യാഭ്യാസരംഗം വിരാജിക്കുന്നത്.

 

ദേശീയ വിദ്യാഭ്യാസനയം 2020 നടപ്പാക്കുന്നതിന്റെ ഭാഗമായി പരീക്ഷകൾക്ക് ഏകീകൃതമായ സ്വഭാവം നൽകാൻ കേന്ദ്ര സർക്കാർ ശ്രമിച്ചു വരികയാണ്. ഇതിന്റെ ചുമതലയുള്ള 

കേന്ദ്ര വിദ്യാഭ്യാസ മന്ത്രാലയം രൂപീകരിച്ച പുതിയ നിലവാര നിർണയ ഏജൻസിയായ പരഖ് (പെർഫോമൻസ് അസസ്സ്‌മെന്റ് ആൻഡ്‌ അനാലിസിസ് ഫോർ ഹോളിസ്റ്റിക് ഡെവലപ്‌മെന്റ്) 

ഈ ദിശയിലുള്ള പ്രവർത്തനങ്ങളിലേക്ക് നീങ്ങിയിട്ടുണ്ട്.

ദേശീയ വിദ്യാഭ്യാസനയം രൂപപ്പെടുത്തുന്ന ഘട്ടത്തിൽ തന്നെ സ്‌കൂൾ വിദ്യാഭ്യാസ രംഗത്ത് കൊണ്ടു വരുന്ന കേന്ദ്രീകരണം, പ്രത്യേകിച്ച് അക്കാദമിക കേന്ദ്രീകരണം വിദ്യാഭ്യാസപരമായി നീതീകരിക്കാൻ കഴിയില്ല എന്നും ഇതെല്ലാം വിദ്യാഭ്യാസേതര ലക്ഷ്യങ്ങൾ കണ്ടുകൊണ്ടാണെന്നും

കേരളമടക്കമുള്ള സംസ്ഥാനങ്ങൾ ചൂണ്ടിക്കാട്ടിയിരുന്നു.

ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായും ജന്തുസസ്യ വൈവിധ്യങ്ങൾ, കാലാവസ്ഥ,  ഭക്ഷണരീതി, ഭക്ഷ്യവസ്തുക്കൾ, പ്രകൃതിവിഭവങ്ങൾ, ...ഭാഷ, സംസ്‌കൃതി  എന്നിവയിലെല്ലാം വൈവിധ്യങ്ങളാൽ സമ്പന്നമായ ഒരു രാജ്യത്ത് ഒരേതലത്തിലുള്ള ഉപാധി വിനിയോഗിച്ച് കുട്ടികളെ കേന്ദ്രീകരിച്ച് വിലയിരുത്തുക എന്നത് 

തികച്ചും അശാസ്ത്രീയവും വിദ്യാഭ്യാസ വിരുദ്ധവുമാണ്. ഒരു വലിയ സംഘം കുട്ടികളെ പൊതുധാരയിൽ നിന്ന് പുറത്താക്കുന്ന തീരുമാനമായിരിക്കും ഇതെന്ന് മനസ്സിലാക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ.

വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ അടിസ്ഥാന കാഴ്ചപ്പാടുകളെ അപകടപ്പെടുത്തുന്ന കേന്ദ്രീകരണ നിർദ്ദേശങ്ങൾ    ഗുണമേന്മാ വിദ്യാഭ്യാസത്തിനുള്ള  ശ്രമങ്ങൾക്ക് തിരിച്ചടിയാകുമെന്ന് കേരളം തിരിച്ചറിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.

വിദ്യാഭ്യാസം എന്നത് മാനവരാശി ജീവിത പരിസ്ഥിതിയുമായി ബന്ധിപ്പിക്കലാണ്. 

കുട്ടി അതത് പ്രായഘട്ടത്തിന്റെ സവിശേഷതകൾക്കനുസരിച്ചാണ് അറിവിനെ  ജീവിതവുമായി ബന്ധിപ്പിക്കുന്നത്. ആധുനിക വിദ്യാഭ്യാസ സിദ്ധാന്തങ്ങളും ഇതനുസരിച്ചാണ് വികസിച്ചിട്ടുള്ളത്.

ക്ലാസ്സിൽ കുട്ടികളെ പഠിപ്പിക്കുന്ന ടീച്ചർക്കാണ് നിരന്തര വിലയിരുത്തലിലൂടെ കുട്ടിയുടെ ശക്തിദൗർബല്യങ്ങളെ തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയുക.

കുട്ടികളുടെ ശക്തിയെ തിരിച്ചറിഞ്ഞ് അവ കൂടുതൽ ഉയരത്തിലേക്ക് എത്തിക്കുകയും പരിമിതികൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞ് അവയെ മറികടക്കാനുള്ള അനുഭവങ്ങൾ പ്രദാനം ചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്ന പ്രക്രിയയായി പരീക്ഷകൾ മാറേണ്ടതുണ്ട്.

 ഗുണമേന്മയുള്ള വിദ്യാഭ്യാസം എല്ലാ കുട്ടികളുടെയും അവകാശമായി മാറണം. അതിനുള്ള സവിശേഷ പരിശ്രമമാണ് പൊതുവിദ്യാഭ്യാസ സംരക്ഷണ യജ്ഞത്തിലൂടെയും അതിന്റെ തുടർച്ചയായുള്ള വിദ്യാകിരണം മിഷനിലൂടെ...വിദ്യാഭ്യാസ വകുപ്പ് നടത്തുന്നത്.

പഠനപിന്നോക്കാവസ്ഥ മറികടക്കാൻ സമഗ്രശിക്ഷാ കേരളം വഴി ഒട്ടേറെ ശാക്തീകരണ പദ്ധതികൾ കേരളം നടത്തിവരുന്നുണ്ട്. എലിമിനേഷൻ 

റൗണ്ടിലൂടെ കഴിവുകുറഞ്ഞവർ പുറത്താക്കപ്പെടുന്ന റിയാലിറ്റി ഷോയല്ല സ്കൂൾ വിദ്യാഭ്യാസം. കുട്ടികൾ തോൽക്കുന്നതല്ല, എല്ലാ കുട്ടികളും ജയിക്കുന്നതാണ് നല്ല വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ ലക്ഷണം.

വൈവിധ്യമാർന്ന കഴിവുള്ളവരാണ് കുട്ടികൾ. പഠനരീതി, പഠനവേഗം എന്നിവയിലെല്ലാം അവർ വ്യത്യസ്തരുമാണ്. എല്ലാവരെയും, എല്ലാവിധ കഴിവുകളെയും ഒരേ മാനദണ്ഡങ്ങളുപയോഗിച്ച് വിലയിരുത്താനാവില്ല എന്നതുതന്നെ നമ്മുടെ പരീക്ഷകളുടെ പ്രധാന പ്രശ്നമാണ്.

എന്നിരുന്നാൽ തന്നെയും കുട്ടികൾ നിശ്ചിത ശതമാനം മാർക്ക് വാങ്ങുന്നില്ലെങ്കിൽ അതിനുത്തരവാദികൾ കുട്ടികൾ മാത്രമാണോ? സവിശേഷമായ ഭൗതിക പ്രശ്നങ്ങളൊന്നുമില്ലാത്ത ഒരു കുട്ടി പത്ത് വർഷം സ്കൂളിൽ പഠിച്ചിട്ടും മാതൃഭാഷ 

പോലും ശരിയായി എഴുതാൻ പഠിക്കുന്നില്ലെങ്കിൽ അതെങ്ങനെ കുട്ടിയുടെ പരാജയമാവും? നീണ്ട പത്ത് വർഷം തങ്ങളുടെ മുമ്പിലൂടെ കടന്നു പോയ ഒരു കുട്ടിയെ എഴുത്തും വായനയും പഠിപ്പിക്കുന്നതിൽ പരാജയപ്പെട്ടുപോയ അധ്യാപകർക്ക് എന്തു ശിക്ഷയാണ് നാം വിധിക്കുക?

ഓരോ ക്ലാസിലും ലഭിക്കേണ്ട അറിവുകളും മൂല്യങ്ങളും ആർജിക്കാനാവാത്ത കുട്ടിയെ പരാജയപ്പെടുത്തുന്നതാണോ അതല്ല അവർക്കത് ലഭിക്കുന്നു എന്നുറപ്പു വരുത്താൻ ശ്രമിക്കുന്നതാണോ ശാസ്ത്രീയവും അഭികാമ്യവും  ? തോൽപിച്ചു പുറന്തള്ളുക എന്നത്

എളുപ്പമാണ്.  ലക്ഷ്യത്തിലേക്കുള്ള യാത്രയിൽ കൂടെപ്പിടിച്ച് മുന്നേറുക എന്നതാണ് പ്രധാനവും പ്രയാസകരവും.

ലിംഗ നീതിയും അവസരസമത്വവും.

ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടനയിൽ മൗലികാവകാശങ്ങളെ കുറിച്ച് കൃത്യമായി വിശദീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്. ആർട്ടിക്കിൾ 14  , 15 (1), 15(2) പ്രകാരം മതം, ജാതി, ലിംഗം, ദേശം എന്നിവയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ  യാതൊരു തരത്തിലുള്ള വിവേചനവും

പാടില്ലാത്തതാണ്. തുല്യപദവി, തുല്യവേതനം, തുല്യപങ്കാളിത്തം എന്നിവ ഭരണഘടന ഉറപ്പുനൽകുന്നുണ്ട്. എന്നിട്ടും പലവിധ അസമത്വങ്ങൾ ഇന്നും നിലനിൽക്കുന്ന ഒരു സമൂഹമാണ് നമ്മളുടേത്.

ലോകത്തു നിലനിൽക്കുന്ന അസമത്വങ്ങളെ സാധൂകരിക്കുകയല്ല, നിരാകരിക്കുകയും സമത്വാവബോധം 

വികസിപ്പിക്കുകയുമാണ് പുരോഗമനപരമായ നിലപാട്.

പരിഷ്കൃതസമൂഹത്തിന് അംഗീകരിക്കാൻ കഴിയാത്ത അനീതിയാണ് ലിംഗവിവേചനവും ലിംഗപരമായ അസമത്വങ്ങളും. ഇത്തരം വിവേചനങ്ങളെ അരക്കിട്ടുറപ്പിക്കുന്ന ഉള്ളടക്കങ്ങളും ചിത്രങ്ങളുമൊക്കെ അടങ്ങിയ പാഠപുസ്തകങ്ങളായിരുന്നു നമ്മുടേത്. ആൺകോയ്മാ പൊതുബോധത്തിന്റെ  ആധിപത്യം വിഷയഭേദമന്യെ നമ്മുടെ പാഠപുസ്തകങ്ങളെ മലീമസമാക്കിയിരുന്നു.

ഭാഷയിലും സാമൂഹ്യശാസ്ത്രത്തിലും മാത്രമല്ല, ഗണിതത്തിന്റെ യും ശാസ്ത്ര വിഷയങ്ങളുടെയും പുസ്തകത്തിൽ പോലും ലിംഗവിവേചന സൂചനകൾ കയറിക്കൂടിയിരുന്നു എന്നതാണ് യാഥാർഥ്യം.

ചാരുകസേരയിൽ മലർന്ന് കിടന്ന് പത്രം വായിക്കുന്ന അച്ഛനും ഗാർഹിക ജോലികൾ ചെയ്യുന്ന അമ്മയും  അടങ്ങുന്നതായിരുന്നു പാഠപുസ്തകത്തിലെ 'കുടുംബ’ ചിത്രീകരണം. കളിസ്ഥലത്താവട്ടെ, ക്രിക്കറ്റ് കളിക്കുന്ന ആൺകുട്ടിയുണ്ടാവുമെങ്കിലും പെൺകുട്ടിയ്ക്ക് കളിക്കാൻ റിംഗ് മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ !

എല്ലാവിധ ലിംഗസ്വത്വങ്ങളെയും ഉൾക്കൊള്ളുന്നതും വ്യത്യസ്തതകളെ അംഗീകരിക്കുന്നതുമായ സമൂഹത്തിലേക്കുള്ള വളർച്ചയിൽ സ്കൂൾ വിദ്യാഭ്യാസത്തിനുള്ള സ്വാധീനം അംഗീകരിക്കപ്പെടുകയാണ്. ഒരു പ്രത്യേക ലിംഗവിഭാഗത്തിൽ പെടുന്നു എന്നതിനാൽ ഏതെങ്കിലും തരത്തിലുള്ള ഉത്കർഷമോ അപകർഷമോ അനുഭവിക്കേണ്ടി വരുന്ന

സാഹചര്യം ഉണ്ടാവരുത് എന്നതാണ് നമ്മുടെ സമീപനം.

ഈ കാഴ്ചപ്പാടോടെയാവണം പാഠ്യപദ്ധതി, പാഠപുസ്തകം, വിദ്യാലയാന്തരീക്ഷം എന്നിവയെല്ലാം രൂപപ്പെടേണ്ടത് എന്ന് പുതിയ...

പുതിയ പാഠ്യപദ്ധതി ചട്ടക്കൂട്  നിഷ്കർഷിക്കുന്നുണ്ട്.

തലമുറ വിടവിന്റെ പ്രശ്നങ്ങൾ.

കുട്ടികളെ പഠിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി കഠിനാധ്വാനം ചെയ്യുന്നവരാണ് ഭൂരിപക്ഷം അധ്യാപകരും. ഉത്തരവാദപ്പെട്ട സമയത്തിന് പുറത്തും ക്ലാസ് എടുക്കുകയും പരീക്ഷകൾ നടത്തുകയും

ചെയ്യുന്നവരാണ് പലരും. എന്നിട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കുന്ന പഠനനേട്ടം പല കുട്ടികളിലും കാണുന്നില്ല എന്നതാണ് അവരുടെ പരാതി.  പഠിക്കലും പഠിപ്പിക്കലും തമ്മിൽ ഇഴചേരാതെ

പോകുന്നതിന്റെ  കാരണങ്ങൾ അന്വേഷിക്കേണ്ടതുണ്ട്.

പെലെയുടെ ഗോളുകളും ഗാവസ്കറുടെ ഇന്നിംഗ്സും കേട്ട് മനസ്സിലാക്കിയ തലമുറയിൽ പെട്ടവർക്ക്, മനുഷ്യശരീരത്തിലെ രക്തചംക്രമണ വ്യവസ്ഥയെക്കുറിച്ച് ബയോളജി ടീച്ചർ നടത്തുന്ന വിശദീകരണം കേട്ട് മനസ്സിലാക്കാൻ വലിയ പ്രയാസമുണ്ടാവില്ല. എന്നാൽ മെസിയുടെ ഗോളും ധോണിയുടെ സിക്സറും അതിസൂക്ഷ്‌മമായി കണ്ടാസ്വദിക്കുന്ന പുതിയ കുട്ടിയ്ക്ക് ടീച്ചറുടെ വെർബൽ ക്ലാസിനെ എളുപ്പത്തിൽ പിന്തുടരാനോ മനസ്സിലാക്കാനോ സാധിക്കില്ല.

പരമാവധി 90 സെക്കന്റ്‌ മാത്രം ദൈർഘ്യമുള്ള റീലുകളുടെ കാഴ്ചക്കാർക്ക് 45 മിനിറ്റ് നീണ്ടുനിൽക്കുന്ന സംസാരം അരോചകമായേക്കും. ഡിജിറ്റൽ ടെക്നോളജിയുടെ 

സാധ്യതകളുപയോഗിക്കാത്ത അധ്യാപകർക്ക് മുമ്പിൽ കുട്ടികൾ തോറ്റുപോകുന്ന സാഹചര്യം ഒഴിവാക്കാൻ ടീച്ചറും ടീച്ചിങ്‌ മെതഡോളജിയും മാറിയേ മതിയാവൂ.

അധ്യാപകരും കുട്ടികളും തമ്മിലുള്ള തലമുറ വ്യത്യാസം എക്കാലവും ഉള്ളതാണ്. എന്നാൽ ഇപ്പോഴത്തെ തലമുറകൾ തമ്മിലുള്ള അന്തരം തികച്ചും വ്യത്യസ്തമാണ്. 

ഡിജിറ്റൽലോകത്തെ തദ്ദേശീയരാണ് (Digital Natives)  പുതിയ കാലത്തെ കുട്ടികൾ.

അധ്യാപകരാവട്ടെ ഈ ലോകത്തിലേക്ക് പുതുതായി കുടിയേറിയവരോ  (Digital migrants)  അതിനായി പരിശ്രമിക്കുന്നവരോ മാത്രമാണ്. ഇവർ തമ്മിലുള്ള സംഘർഷം കൊണ്ട് കലുഷിതമാണ് പൊതുവെ നമ്മുടെ സ്കൂൾ അന്തരീക്ഷം. പുതിയ അധ്യയന വർഷത്തിലേക്ക് കടക്കുമ്പോൾ ...

പ്രതിസന്ധി ഇനിയും രൂക്ഷമായിക്കൂടാ.

മില്ലേനിയം തലമുറയാണ് ഡിജിറ്റൽ നാറ്റീവ്സ് എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്നത്. 1980 മുതൽ 2000 വരെ കാലത്ത് ജനിച്ചവർ X കാറ്റഗറിയിലും.2000ന് ശേഷമുള്ളവർ Z കാറ്റഗറിയിലും ഉൾപ്പെടുന്നു. കംപ്യൂട്ടറിന്റെയും സ്മാർട്ട് ഫോണിന്റെയും സാന്നിധ്യത്തിൽ വളർന്നവരാണിവർ.

സമൂഹമാധ്യമങ്ങളിലാണ് ഇവരുടെ സൗഹൃദങ്ങൾ. വിദ്യാഭ്യാസത്തിലും തൊഴിലിലുമെല്ലാം ഇവർക്കിഷ്ടം ഓൺലൈൻ പ്ലാറ്റ്ഫോമുകളാണ്. കേട്ടു മനസ്സിലാക്കുന്നതിൽ വിമുഖരും കണ്ടു പഠിക്കുന്നതിൽ മിടുക്കരുമാണിവർ.

ഡിജിറ്റൽ ഇന്റർഫേസുകളിൽ ഇടപെടുന്നതാണ് ഇവർക്ക് കൂടുതൽ സൗകര്യവും സുഖപ്രദവും.

മാറുന്ന തലമുറയെ മുന്നിൽ കണ്ടുകൊണ്ടാണ് കേരളത്തിലെ 4752 സ്കൂളുകളിലെ 45000 

ക്ലാസ് മുറികൾ നേരത്തെ തന്നെ ഹൈടെക്ക് ആക്കിയിട്ടുള്ളത്. ലാപ്ടോപ്പും പ്രോജക്ടറും മോണിറ്ററുമൊക്കെ സ്കൂളുകളിൽ സജ്ജീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. മുഴുവൻ ഹൈസ്കൂൾ, ഹയർ സെക്കൻഡറി സ്കൂളുകൾക്കും ഹൈസ്പീഡ് ഇന്റർനെറ്റ് കണക്‌ഷൻ നൽകിയിട്ടുണ്ട്.

അധ്യാപക സഹായികളുടേയും റഫറൻസുകളുടേയും ഡിജിറ്റൽ റിപ്പോസിറ്ററികൾക്ക് യാതൊരു 

ക്ഷാമവുമില്ല. വിദ്യാഭ്യാസ രംഗത്ത് നിർമിത ബുദ്ധി  (Artificial intelligence)  യുടെ ഉപയോഗം എങ്ങനെ സാധ്യമാക്കാം എന്ന വിഷയത്തിൽ കൈറ്റിന്റെ  നേതൃത്വത്തിൽ പ്രത്യേക അധ്യാപകപരിശീലനവും നടന്നുവരുന്നുണ്ട്.

പരിഷ്കരണം സാധ്യമായതോടെ കുട്ടികളുടെ പഠനത്തിന് സഹായകരമായ രീതിയിൽ സാങ്കേതികവിദ്യയെ പാഠ്യപദ്ധതിയിൽ ഉൾച്ചേർക്കാൻ സാധിച്ചു എന്നതും എടുത്തുപറയേണ്ട വസ്തുതയാണ്. 

ആർക്കുവേണ്ടിയാവണം സ്കൂൾ എന്ന ചോദ്യത്തിന് പഴയ ഉത്തരമല്ല ഇക്കാലത്ത്. മുൻബെഞ്ചിലിരുന്നവർ   മാത്രം അഭിസംബോധന ചെയ്യപ്പെട്ട സമ്പ്രദായം മാറിയിട്ടുണ്ട്. പണവും പദവിയുമുള്ളവരുടെ മക്കൾക്ക് സ്കൂളിന് പുറത്തും പഠനസൗകര്യങ്ങളുണ്ട്. ടെക്നോളജി തുറന്നു കൊടുത്ത ലോകത്തിന്റെ വിശാലത അവർക്ക് പ്രാപ്യമാണ്. പ്രിവിലേജ്ഡ് ജൻമങ്ങൾക്ക് പാതിദൂരമേ ഓടേണ്ടതുള്ളൂ എന്നതാണ് ഇന്നത്തേയും യാഥാർഥ്യം.

പലവിധ പരിമിതികളാൽ പുറംതള്ളപ്പെട്ടു പോകാൻ സാധ്യതയുള്ളവരെ ചേർത്തു പിടിക്കലാണ് കാതലായ അധ്യാപക ധർമം. സഹാനുഭൂതിയുടെ പിൻബലത്തിലല്ല, വ്യക്തിയവകാശം ഉറപ്പുവരുത്തിയാവണം അത് 

നിർവഹിക്കപ്പെടേണ്ടത്.പാഠ്യപദ്ധതി പരിഷ്കരണത്തിന്റെ  ഭാഗമായി നടന്ന അധ്യാപക പരിശീലനത്തിൽ ഇക്കാര്യങ്ങളെല്ലാം ഉൾപ്പെടുത്തിയിരുന്നതിനാൽ അധ്യാപക പക്ഷത്ത്  ക്രിയാത്മകമായ മാറ്റം പ്രതീക്ഷിക്കാവുന്നതാണ്.